De Pentium, het oude premiummerk van Intel, is nu een klein broertje van de Core 2 Duo, en een nieuwe dual-core Celeron biedt parallelle verwerking met een nog kleiner budget. Deze processors zijn allemaal gebaseerd op dezelfde 65nm Allendale-kern die wordt gebruikt in low-end Core 2 Duo-processors, met hetzelfde thermische ontwerpvermogen van 65W.
Qua prestaties lopen ze echter ver achter op de Core 2 Duo. Dat komt deels door lage kloksnelheden, maar een andere factor is L2-cache: de Celeron heeft slechts 512 KB, en zelfs de 1 MB van de Pentium lijkt ontoereikend naast de 6 MB-caches waarvan sommige Core 2 Duo's genieten.
Maar schrijf deze langzamere delen niet af. De Celeron en Pentium Dual-Core zijn perfect krachtig genoeg voor kantoor- en internettoepassingen, en in combinatie met een geschikte grafische kaart zou de snellere Pentiums zelfs een behoorlijke vuist van 3D-gaming kunnen maken. Vergeleken met de low-end Core 2 Duo's zijn ze een verleidelijke waardepropositie.
Natuurlijk ontkom je er niet aan dat vergelijkbare Athlon- en Sempron-processors voor vergelijkbare – soms iets lagere – prijzen verkrijgbaar zijn. En de chips van AMD ondersteunen allemaal hardwarevirtualisatie, terwijl Intel dit op alles behalve de topklasse Pentium uitschakelt.
Maar gezien het gemak van de ruimere beschikbaarheid van Socket 775-moederborden, om nog maar te zwijgen van de mogelijkheden voor toekomstige upgrades, zou een Pentium of Celeron Dual-Core nog steeds een slimme keuze kunnen zijn.